Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Κομποδιάστε τα κλεμένα,
κρύψτε και τ’ ασημικά σας, να τα χαίρεται η σκουριά.
Θα `βγουμε κι εμείς παγάνα, θα σας εύρουμε ως τον ένα,
και στην πόλη μέσα αν είστε και στ’ απόμερα χωριά!

Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Στα σχολειά και στις στρατώνες
κι απ’ τους άμβωνες απάνω Φαρισαίοι χωρίς καρδιά,
μας κρατούσαν στο σκοτάδι και με νόμους, με κανόνες,
πρόσταζαν τον πεινασμένο «σουτ», «σκασμός» και «τσιμουδιά».

Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Πρόστυχοι καλαμαράδες,
με ψυχή ξεπουλημένη γράφετε κατεβατά,
για να γίνουν απ’ το κράτος φημερίδες και φυλλάδες ,
να στραβώνετ’ ο κοσμάκης, να φλομώνεται μ’ αυτά!

Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Δες που σήκωσε κεφάλι
κι όλο δείχνει τη γροθιά του προλετάριος τρομερός!
Δε σας άξιζ’ η εξουσία και γι’ αυτό την παίρνουν άλλοι.
Κατευόδιο, άρχοντές μου! Βλέπετε, άλλαξ’ ο καιρός..

ποίηση : Γιώργος Κοτζιούλας