-Μανούλα μου ως πότε πια
θα ζούμε χωρισμένες;
-Κουράγιο κόρη μου γλυκιά
και θα βρεθούμε μια βραδιά
οι δυο αγκαλιασμένες.

Μ’ αγαπάς και σ’ αγαπάω
και στον Ο.Η.Ε. το ξέρουν
κι όμως ζούμε χωρισμένες
κι οι καρδούλες μας το ξέρουν.

Θα σμίξουμε, Θα σμίξουμε
πλησίασε η ώρα
και οι εχθροί θα σκάσουνε
απ’ το κακό τους τώρα.

-Μανούλα βράδυ και πρωί
κυλούν τα δάκρυά μου.
-Κορούλα μου υπομονή,
θα `ρθει η μέρα η φωτεινή
να `ρθεις στην αγκαλιά μου.

Μ’ αγαπάς και σ’ αγαπάω
και στον Ο.Η.Ε. το ξέρουν
κι όμως ζούμε χωρισμένες
κι οι καρδούλες μας το ξέρουν.

Θα σμίξουμε, Θα σμίξουμε
πλησίασε η ώρα
και οι εχθροί θα σκάσουνε
απ’ το κακό τους τώρα.

-Γιατί μ’ αφήνεις μάνα μου χρυσή
στον χωρισμό να κλαίω;
-Μη κλαις κορούλα μου χρυσή
και κάποια μέρα εγώ κι εσύ
θα σμίξουμε στο λέω.

(Ο στιχουργός αναφέρεται μεταφορικά στην σχέση μεταξύ της Κύπρου και της Ελλάδας).