Εβράδιασε και σήμερο μπλιό μέρα δεν λογάται
και ποια καρδιά χωρίζεται και δε στεναχωράται.

Νερό που τρέχει γάργαρο με στάσιμο δε μοιάζει
δε μοιάζει κι ένας που γελά με ένα που αναστενάζει.

Τση πέρα βρύσης το νερό στο πόνο γιατρικό `ναι
κι αν μ’ αγαπάς βιολάκι μου όσο μπορείς το `χώνε.