Δεν έχει απόψε ο ουρανός εδώ αστέρια
μονάχα μάτια που σαν τότε με κοιτάνε
τότε που η γη μου ήταν γεμάτη καλοκαίρια
- τώρα τα μάτια σου τα μπλε ποιον ξενυχτάνε;

Ας ξαναρχόσουνα
μες στα μάτια μου αργά να βυθιζόσουνα
να μην μοιάζει αυτός ο κόσμος με απειλή.

Ας ξαναρχόσουνα
και στην αγκαλιά μου πάλι να κοιμόσουνα
ο Παράδεισος ν’ ανθίσει στο φιλί.

Χιλιάδες οι ήλιοι που φυλάς στο μαξιλάρι σου
- να ξημερώνανε και μια δική μου μέρα...
Να `μουν ο αέρας που ανεμίζει το φουλάρι σου
κι εσύ η πιο τρελή κι αδέσποτή μου σφαίρα.

Ας ξαναρχόσουνα
μες στα μάτια μου αργά να βυθιζόσουνα
να μην μοιάζει αυτός ο κόσμος με απειλή.

Ας ξαναρχόσουνα
και στην αγκαλιά μου πάλι να κοιμόσουνα
ο Παράδεισος ν’ ανθίσει στο φιλί.