Οι δικοί μου οι φίλοι
πολεμούν τα σκοτάδια,
σε μισοφωτα υπόγεια
τραγουδούν για φεγγάρια.
Ερωτεύονται μύθους
και κορίτσια θλιμμένα,
και στη βία του πλήθους
απαντούν μ ένα βλέμμα.

Μοναχοί Δον Κιχωτες
δίχως δόρυ κι ασπίδα,
μοιάζουν με ταξιδιώτες
που δε θέλουν πατρίδα.
Μοναχοί και ωραίοι
κυνηγούν καλοκαίρια,
τυχεροί και γενναίοι
ξεκαρφωνουν αστέρια.

Οι δικοί μου οι φίλοι
δε σηκώνουν αστεία,
ο δικός τους ο δρόμος
ερωτας κι αλητεία.