Τραγούδι αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου.

-Συχνάζεις στα παλιά τα ναυπηγεία
Αλλάζεις σχέδια, προσχέδια και χάρτες
Προσθέτεις πόρτες και παράθυρα στα πλοία
Και στήνεις θέατρα για τους λαθρεπιβάτες
-Μοιράζεσαι παλιές φωτογραφίες
Όλες ασπρόμαυρες, κι η μοναξιά στο βάθος
Πατέρας, θείος, αδερφός, στενές φιλίες
Κι όλο μας λες πως είσαι εσύ ο φωτογράφος
-Πειράζεις τα ταξίμετρα και γράφεις
Η «κούρσα δωρεάν για όπου πάνε»
Αυτοί που δίνουν λάθος διευθύνσεις
Πως έχουν τάχα σπίτι και γυρνάνε
-Αφήνεις σημειώματα στον κήπο
«να του κοπεί το χέρι σ’ όποιον ξανακόψει»
Μια νυχτερίδα στη σκεπή βαρά το χτύπο
Ξυπνάς, θυμάσαι και γελάς κι αλλάζεις όψη
Ξηλώνεις τη γραμμή του τηλεφώνου
Χαρτιά και λέξεις τα σκορπίζεις στον αέρα
Αυτόπτης μάρτυς και προφήτης ενός φόνου
Σε μια πατρίδα που ξανάφαγε τη σφαίρα.