Φεύγεις ταξίδι με το νου
λύνεις προβλήματα κι ανοίγεις δρόμους
φτάνεις σε κόσμους μυστικούς
στης μοναξιάς σου τους υπονόμους.

Μες στα βιβλία της σιωπής
κάτι φιγούρες σου χαμογελάνε
ο Νίτσε, ο Φρόυντ σαν δικαστές
μες στην ψυχή σου τον τρόμο σκορπάνε.

Αν γυρεύεις να σωθείς
κοίτα την πράξη και άσε τα λόγια
οι θεωρίες για Θεούς και Σωτήρες
της ιστορίας τη σκιά γεμίζουν με χρόνια.

Ζητάς ν’ αλλάξεις ό,τι μοιάζει σωστό
ψεύτρες οθόνες ξεπουλάν τ’ όνειρό σου
μες στα τραγούδια ζητάς γιατρικό
μα μια φυγή ασελγεί στο μυαλό σου.

Κλείνεις τ’ αυτιά σου στις διαταγές
σηκώνεις κύματα, γκρεμίζεις παλάτια
φτάνεις στο τέρμα, η ευτυχία μπροστά
μα αυτός ο Έρωτας σε κάνει κομμάτια.