Βραδιά, μαύρη, μουντή, συννεφιασμένη,
βραδιά με την καρδιά μου πληγωμένη.
Χωρίς αγάπη και χωρίς συμπόνια,
γεμάτη στενοχώρια η βραδιά.

Μα ποιος να με νιώσει, ποιος να με σκεφτεί
κανείς δε με κατάλαβε σε τούτη τη ζωή.
Κανείς δε με κατάλαβε σε τούτη τη ζωή
ακόμα και η μάνα μου με έχει απαρνηθεί.

Βραδιά να ξημερώσει και να φύγει,
βραδιά δε σε μπορώ γιατί με πνίγεις.
Να βγει ο ήλιος και πια να μη δύσει
γιατί μου μαραζώνεις την καρδιά.

Μα ποιος να με νιώσει, ποιος να με σκεφτεί
κανείς δε με κατάλαβε σε τούτη τη ζωή.
Κανείς δε με κατάλαβε σε τούτη τη ζωή
ακόμα και η μάνα μου με έχει απαρνηθεί.