Τι λέγαμε κι είχαμε τόσο απομακρυνθεί ο ένας
απ’ την καρδιά του άλλου και πέταξε στα χάη η θαλπωρή
κι έγινε ήχος μακρινός, θαμπή εικόνα;
Είμαι δικός σας όσο σας κρατώ
όπως το φως όσο φιλεί το ρόδο.
Η ύπαρξή μας είναι η επαφή
που διοχετεύει τον ένα μες στον άλλον.
Μη με ρωτάτε, μη με κοιτάτε, μη
παρεμβάλλετε σύννεφα κι ίσκιους στην αφή.