Ή ξαφνικά στο χάντακα σωριάσου,
να μάσουν αύριο την κακομοιριά σου,
ή στην ψάθα σου χρόνια ανακυλίσου
και να μην ξεκολλά η αμαρτωλή σου.

Έσκαβες λίγες μέρες κάθε μήνα
για την πανεθνική σου φασουλάδα.
"Τ’ αφεντικά μου ας έχουν την Ελλάδα,
έχω εγώ Μαραθώνα, Σαλαμίνα..."
Τη σκλαβιά σου την έζησες, σκαφτιά,

σκοτωμένος, χωρίς να πολεμάς.
Δεν έβαλες στην Κόλαση φωτιά,
όπως θα `λεγε τώρα ο Παλαμάς.