Κρατάει ακόμη το χωνί
πίσω από τα μεγάφωνα και τις
ηλεκτρικές ειδήσεις.

Και περιμένει, περιμένει χρόνια τώρα
να γίνει ενός λεπτού σιγή,
για ν’ ακουστεί επιτέλους,
ας είναι και για μια φορά,
ξανά η φωνή του.