Σαν περνάς απ’ την πλατεία
σταματάνε τα αστεία
κι όλοι σε θαυμάζουνε.
Στη δική σου γοητεία
άνθρωποι και καφενεία
χρώματα αλλάζουνε.

Και το βράδυ μες στους δρόμους
μοιάζεις με ανατολή,
σ’ αντιγράφουν οι ζωγράφοι
και οι κινηματογράφοι
σ’ έχουν πρώτη προβολή.

Σαν περνάς απ’ την πλατεία
και να γίνει φασαρία
άλλος θα ’ν’ ο αίτιος.
Οι εχθροί σου σε δοξάζουν
και τριγύρω όλα μοιάζουν
εθνική επέτειος.

Και το βράδυ μες στους δρόμους
μοιάζεις με ανατολή,
σ’ αντιγράφουν οι ζωγράφοι
και οι κινηματογράφοι
σ’ έχουν πρώτη προβολή.