Ξέρω πως είναι τίποτε όλ’ αυτά και πως η γλώσσα
που μιλώ δεν έχει αλφάβητο.

Aφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή
συλλαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους
καιρούς της λύπης και της εξορίας.

Kι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις
διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και
βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή
και δίνεις λόγο

σ’ ένα πλήθος Eξουσίες ξένες μέσω της δικής σου
πάντοτε όπως γίνεται για τις συμφορές.

Όμως ας φανταστούμε σ’ ένα παλαιών καιρών αλώνι
που μπορεί να `ναι και σε πολυκατοικία ότι παίζουνε
παιδιά και ότι αυτός που χάνει .

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς να πει στους
άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια

οπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι
τους ένα μικρό

δώρο ασημένιο ποίημα.