Κοντά σου οι λέξεις είναι φονικές. Προφέρω τ’ όνομά σου
και λιώνει ο πυρήνας της εσώτερης πυρκαγιάς
μένω το άδειο κέλυφος το κούφιο σχήμα
που έχει αποσπαστεί απ’ τη ζεστή σου παρουσία.
Γι’ αυτό με βλέπεις που σωπαίνω
νευρώνοντας την τρυφή τής σάρκας.
Προτιμώ να σ’ αγγίζω, να γίνομαι ένα μαζί σου,
να μην αφήνω περιθώρια κενού
για τον νηπιάζοντα στεναγμό του πάθους.
Γιατί ο έρωτας είναι δειλός, τρέμει
τις ποικιλώνυμες παρεμβολές.