Εσύ μόνο το ξέρεις
πως χάνεσαι τώρα πως βουλιάζεις
μέσα στα ωραία χρόνια στ’ άσπρα πουκάμισα
στ’ άσπρα χαμόγελα στ’ άσπρα καινούρια βιβλία

εσύ μόνο το ξέρεις πως βουλιάζεις
μες στα καινούρια ρούχα στους φρέσκους δρόμους
στα χειροκροτήματα όταν περνάς
στους ευγενείς ψιθύρους που πληθαίνουν μπρος σου.
("Πλήθος ενέδρες της ζωής παραμόνευαν την πτώση σου").

Ενέδρες από χειροκροτήματα σαν κούφιες ριπές.