Τη μοναξιά για χρόνια εγώ συνήθισα
χαρίζοντας εφήμερα φιλιά
Σε δρόμους δίχως αύριο ξενύχτησα
παρέα με την άδεια μου καρδιά

Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά
κι όλη η ζωή μου στα χαμένα
μέχρι που γνώρισα εσένα

Μέχρι που γνώρισα εσένα
και είν’ η πρώτη μου φορά
που λέω πως ζω αληθινά

Τη μοναξιά τα βράδια εγώ αγκάλιαζα
κοιτώντας ένα γκρίζο ουρανό
Τον δρόμο της ζωής μου δεν τον άλλαξα
γιατί έτσι είχα μάθει εγώ να ζω

Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά...