Μαύρη σαν τη νύχτα
είναι η ζωή μου
και οι καημοί σαν κεραυνοί
χτυπούνε το κορμί μου.

Του χωρισμού τα δάκρυα
γινήκαν μαχαιριές
κι οι στεναγμοί στα στήθια μου
ανοίξανε πληγές.

Όσο ζω και αναπνέω
θα πονάω και θα κλαίω
αγάπη μου γλυκιά
κι απ’ του χωρισμού τον πόνο
θα πεθάνω μια βραδιά.

Ρίζωσε η πίκρα
μες στα σωθικά μου
και φούντωσε σαν πυρκαγιά
ο πόνος στην καρδιά μου.

Του χωρισμού τα δάκρυα
γινήκαν μαχαιριές
κι οι στεναγμοί στα στήθια μου
ανοίξανε πληγές.

Όσο ζω και αναπνέω
θα πονάω και θα κλαίω
αγάπη μου γλυκιά
κι απ’ του χωρισμού τον πόνο
θα πεθάνω μια βραδιά.