Το δεύτερο μπουκάλι άδειο και ξημέρωσε
και πισώπλατα ο πόνος με μαχαίρωσε,
ντρέπομαι, σού λέω, να κλάψω για τα λάθη της,
ήταν τόσο ψεύτικη η αγάπη της.

Κλαίω, φίλε, να ξεσπάσω,
πίνω για να την ξεχάσω.

Ο άντρας που τρελαίνεται και η καρδιά του κλαίει,
να ξέρεις, φίλε, τελικά, πως μια γυναίκα φταίει,
ο άντρας που τρελαίνεται και χάνεται τα βράδια,
σαν άγγελος αμαρτωλός, γυρνάει στα σκοτάδια.

Κλαίω, φίλε, να ξεσπάσω,
πίνω για να την ξεχάσω.

Χάθηκε η νύχτα πάλι όπως χάνονται
οι γυναίκες που αγάπη δεν αισθάνονται,
ό,τι και να πω, δε σβήνουν τα σημάδια της,
τα ψεύτικα τα λόγια και τα χάδια της.

Κλαίω, φίλε, να ξεσπάσω,
πίνω για να την ξεχάσω.

Ο άντρας που τρελαίνεται και η καρδιά του κλαίει,
να ξέρεις, φίλε, τελικά, πως μια γυναίκα φταίει,
ο άντρας που τρελαίνεται και χάνεται τα βράδια,
σαν άγγελος αμαρτωλός, γυρνάει στα σκοτάδια.

Κλαίω, φίλε, να ξεσπάσω,
πίνω για να την ξεχάσω.