Σύννεφα μαύρα και βαριά
σκέπασαν την καρδιά μου.
Ακόμα δεν ανάσανα
απ’ της ζωής τα βάσανα
κλαίω πάλι τη συμφορά μου.

Μπόρα είναι θα περάσει
βάστα δόλια μου καρδιά,
οι καρδιές οι πονεμένες
δε θα βρουν παρηγοριά.

Ούτε μια ώρα δεν περνά
και χάνεται η χαρά μου.
Βγαίνει ο ήλιος σκοτεινός
κι όπως ο μαύρος ουρανός
τρέχουν πάλι τα δάκρυα μου.

Μπόρα είναι θα περάσει
βάστα δόλια μου καρδιά,
οι καρδιές οι πονεμένες
δε θα βρουν παρηγοριά.