Φτάνει πια, με πληγώνει βαθιά
δεν λησμονώ που είσαι τόσο μακριά,
τάζω κεριά στην γλυκιά μας Παναγιά
να γυρίσεις κοντά μου μια βραδιά.

Ρίξε στην άκρη το πικρό σου το δάκρυ
κι ας χαθούν οι στεναγμοί
χρόνια στα ξένα όμως τώρα με σένα
έξω φτώχεια και καημοί.

Τώρα κοντά σου τις ώρες περνώ
έρημη μόνη και πώς δε γυρνώ.
Άλλη φορά δε θα `ρθει συμφορά
και κοντά σου θα ζήσω με χαρά.

Ρίξε στην άκρη το πικρό σου το δάκρυ
κι ας χαθούν οι στεναγμοί
χρόνια στα ξένα όμως τώρα με σένα
έξω φτώχεια και καημοί.