Στεφάνι αγκάθινο βαρύ
ήταν η παντρειά μου
κι αγκάθια εφυτρώσανε
στον κήπο της καρδιάς μου.

Στέφανα καταραμένα
είχε η μοίρα μου γραμμένα,
είχε η μοίρα μου γραμμένα
στέφανα καταραμένα.

Τα στέφανα που μ’ έκαψαν
κοιτάζω και δακρύζω
και μες στο σπίτι αυτό που ζω
με δάκρυ το ποτίζω.

Στέφανα καταραμένα
είχε η μοίρα μου γραμμένα,
είχε η μοίρα μου γραμμένα
στέφανα καταραμένα.

Το βλέμμα μου στον ουρανό
με σπαραγμό σηκώνω
την ώρα που παντρεύτηκα
με πόνο την πληρώνω.

Στέφανα καταραμένα
είχε η μοίρα μου γραμμένα,
είχε η μοίρα μου γραμμένα
στέφανα καταραμένα.