Είμαι μια μάνα που πονώ
κι αναστενάζει το βουνό
αρρώστια δε μου βρίσκουνε
γιατροί μες στην καρδιά μου,
το πάθος μου είναι η ξενιτιά
που πήρε τα παιδιά μου.

Φαρμάκια, πίκρες πέρασα
για να τα μεγαλώσω
μα τώρα που `ναι να τα δω
και να τα καμαρώσω;

Το σπίτι μας ερήμαξε
και μείναμε δυο γέροι
και τα μαλλιά μας γίνανε
σαν άσπρο περιστέρι.

Είμαι μια μάνα που πονώ
κι αναστενάζει το βουνό.