Η καρδιά οργισμένη
μια κατάρα θα πει.

Να `σαι πάντα μόνος με τον πόνο σου
και χορτάρι μη βρεθεί στο δρόμο σου
ήλιο να μη δεις.

Τα πάντα γκρέμισες, πίκρες με γέμισες,
πίκρες με γέμισες, τα πάντα γκρέμισες
αχ, γιατί να μ’ αρνηθείς.

Σαν ποτάμι να κυλούν τα δάκρυα
και κουρέλι να `σαι σε μιαν άκρια
να `σαι δυστυχής.

Τα πάντα γκρέμισες, πίκρες με γέμισες,
πίκρες με γέμισες, τα πάντα γκρέμισες
αχ, γιατί να μ’ αρνηθείς.

Καταριέμαι κι όμως το μετάνιωσα
ότι είπα μες στην πίκρα τα `νιωσα
ας μη πληγωθείς.

Τα πάντα γκρέμισες, πίκρες με γέμισες,
πίκρες με γέμισες, τα πάντα γκρέμισες
αχ, γιατί να μ’ αρνηθείς.