Με πόνο και με δάκρυα
περνάω την ζωή μου,
απ’ τον καιρό που έφυγες
και σ’ έχασα καλή μου.

Όπως καίγεται το ξύλο
έτσι καίγομαι κι εγώ
κι αν αργήσεις για να `ρθεις
μόνο ερημιά και στάχτη
από μένανε θα βρεις.

Μπορεί γιατί σε πλήγωσα
να το `χεις πάρει πείσμα
μα τώρα το μετάνιωσα
συγχώρα με και γύρνα.

Όπως καίγεται το ξύλο
έτσι καίγομαι κι εγώ
κι αν αργήσεις για να `ρθεις
μόνο ερημιά και στάχτη
από μένανε θα βρεις.