Αχνή μολυβιά , φιγούρα στολίζει
Στο χώμα ακουμπά , γυμνό που φοβίζει
Τα πόδια αγκαλιάζει το στήθος να κρύψει
Φοβάται, διστάζει, γυμνό όλο θλίψη.

Γυμνό μες το δρόμο
Γυμνό έχει σχήμα
Γυμνή και αλήθεια
Γυμνό δίχως κρίμα.

Μουτζούρα στα μάτια
Που κρύβει το τέλειο
Στο πρόσωπο απλώνει
Και πνίγει το γέλιο
Οι ώμοι γερμένοι
Στα χείλη σιωπή
Κορμί που νομίζει
Τη γύμνια ντροπή.