Όταν πέφτει ένα δάκρυ
απ’ το μάγουλο στη γη,
είναι μια μεγάλη μπόρα,
μια βαριά καταστροφή,

γιατί μια φορά γεννιέται
το κορμί και τυραννιέται
κι είναι κρίμα να ραγίζει,
να πονάει και να δακρύζει.

ΡΕΦΡΑΙΝ:Κάποιος κλαίει στη βροχή,
κάποιος κλαίει στα σκοτεινά
και το δάκρυ του κρασί
και γλυκιά μεταλαβιά ,

κοινωνάει τους ποντικούς,
κάτω στον υπόνομο.
Κάποιος κλαίει, δεν τον ακούς?
Κάποιος κλαίει κι είμαι εγώ.

Κάποιος κλαίει στη βροχή,
με παράπονο βουβό,
κάποιος κλαίει, δεν τον ακούς?
Κάποιος κλαίει κι είμαι εγώ....

Όταν μια αγάπη γίνει
μνήμη, δάκρυ και φωτιά,
είναι ένα κακό μεγάλο
μια καταστροφή βαριά,

γιατί μια φορά γεννιέται
η καρδιά για ν’ αγαπιέται
κι είναι κρίμα να ραγίζει,
να πονάει και να χωρίζει.

ΡΕΦΡΑΙΝ:Κάποιος κλαίει στη βροχή,
κάποιος κλαίει στα σκοτεινά,
και το δάκρυ του κρασί
και γλυκιά μεταλαβιά ,

κοινωνάει τους ποντικούς,
κάτω στον υπόνομο.
Κάποιος κλαίει, δεν τον ακούς?
Κάποιος κλαίει κι είμαι εγώ.

Κάποιος κλαίει στη βροχή,
με παράπονο βουβό,
κάποιος κλαίει, δεν τον ακούς?
Κάποιος κλαίει κι είμαι εγώ....