Μες στο σπίτι το κλεισμένο
την φτωχή την κάμαρά μου
μέρα νύχτα περιμένω
για να ξαναρθείς χαρά μου.

Κλεισμένα τα παράθυρα
κι οι πόρτες κλειδωμένες
περνούν οι μέρες θλιβερές
κι οι νύχτες πικραμένες.

Στο ορφανό το προσκεφάλι
κάθε βράδυ σαν πλαγιάζω
όταν γέρνω το κεφάλι
κλαίω και αναστενάζω.

Κλεισμένα τα παράθυρα
κι οι πόρτες κλειδωμένες
περνούν οι μέρες θλιβερές
κι οι νύχτες πικραμένες.

Μες στου χωρισμού τον πόνο
για ενθύμιο μου μένει
μια φωτογραφία μόνο
που είμαστε αγκαλιασμένοι.

Κλεισμένα τα παράθυρα
κι οι πόρτες κλειδωμένες
περνούν οι μέρες θλιβερές
κι οι νύχτες πικραμένες.