Έφυγες στην κρίσιμη στιγμή,
την ώρα που σε χρειαζόμουνα,
την ώρα που σ’ αγάπησα πολύ
και από σένα εξαρτιόμουνα.

Υποτίθεται πως μ’ αγαπούσες,
υποτίθεται, για μένα τρελαινόσουνα,
για φαντάσου, λέει, να με μισούσες,
πόσο χειρότερα θα μού φερόσουνα.

Υποτίθεται, υποτίθεται.

Έπεσα στα πόδια σου μπροστά
και φώναζα "μη φεύγεις, μάτια μου, "
μα εσύ όμως με κοίταζες ψυχρά
κι εγώ μετρούσα τα κομμάτια μου.

Υποτίθεται πως μ’ αγαπούσες,
υποτίθεται, για μένα τρελαινόσουνα,
για φαντάσου, λέει, να με μισούσες,
πόσο χειρότερα θα μού φερόσουνα.

Υποτίθεται, υποτίθεται, υποτίθεται.