Της καρδιάς μου το μεράκι
πότε θα περάσει;
Τόσες πίκρες κι οι καημοί
που συ μ’ έχεις κεράσει;

Οι πληγές που μ’ άνοιξες
πότε πια θα σβήσει;
Κι η φωτιά απ’ τα στήθια μου
αχ, πότε πια θα σβήσει;

Αχ, θέλω να σε ξεχάσω,
θέλω να σε ξεχάσω,
δε θέλω άλλα βάσανα
και πίκρες να περάσω.

Έφυγες μα εγώ ακόμα
πάντα σε θυμάμαι
για σένα λιώνω και πονώ
τις νύχτες δεν κοιμάμαι.

Δεν μπορώ πια να πονώ
και να υποφέρω
και αυτό το ντέρτι μου
αχ, πού θα βγει δεν ξέρω.

Αχ, θέλω να σε ξεχάσω,
θέλω να σε ξεχάσω,
δε θέλω άλλα βάσανα
και πίκρες να περάσω.