Διπλοκλειδωμένα χέρια [ουρανέ]
μην τα είδες που ραγίσαν [ουρανέ]
κει που τ’ άφησες να λιώσουν [άπιστε θεέ].

Δε χαράζουν πια στην άμμο [ποταμέ]
μόνο σίδερα τυλίγουν [ποταμέ]
και κραυγές σφιγμένες πνίγουν [σκουριασμένε γκρι θεέ].

Ματωμένες κρύβουν φλόγες [ουρανέ]
που παγώσαν στο τσιμέντο [ποταμέ]
και γυαλίζουν οι αλυσίδες [ξεχασμένε αρχηγέ].

Κι όταν πέσει αυτή η νύχτα [πλαστικέ θολέ θεέ]
θα ανάψουν τα σκοτάδια [σκονισμένε ποταμέ]
και θα σπάσουνε τ’ αστέρια [πουλημένε ουρανέ].

Γιατί πίσω από τις γρύλιες
ζουν οι άφθαρτες ψυχές
και χαϊδεύουνε τα χέρια
και γκρεμίζουν φυλακές.