Μόνος ταξίδεψα χωρίς συντρόφους,
αχνάρια αφήνοντας στης Τροίας τους λόφους.
Ίππους αλλόκοτους καβαλικεύοντας,
έσπειρα θρήνους Δούρειους χορεύοντας.

Δεν είναι τούτο το ταξίδι που δε χόρτασα,
είναι η ζωή που μου `χαν τάξει και δε πρόφτασα.
Δεν έχει μου `λεγαν αξία ο προορισμός,
αξία έχει του χαμένου ο γυρισμός.

Λωτούς ορέγομαι να μη θυμάμαι,
τους Λαιστρυγόνες να μη φοβάμαι.
Χάρυβδες σκέψεις θε να με λύσουν,
Σκύλες ορέξεις για να ταΐσουν.

Λέξεις πολύφημες παραμονεύουν.
Φωνές Σειρήνων με συντροφεύουν.
Μια Κίρκη μάγισσα τα πέπλα ντύνεται
και η Ιθάκη μου απομακρύνεται.