Μια ψυχή στην άγρια δύση
κι άλλη στην ανατολή
κόντρα πήγανε στη φύση
κι αγαπήθηκαν πολύ.

Θα `θελα να `ξερα για που τραβάνε
αυτά τα πλοία στον ορίζοντα που σκάνε,
ταξιδιάρικα πουλιά
απ’ το παντού στο πουθενά ξαναγυρνάνε.

Κι αφού γίνανε ζευγάρι
στο κορμί και στην καρδιά
ανεβήκαν αργά στο φεγγάρι
ν’ απολαύσουν τη βραδιά.

Θα `θελα να `ξερα για που τραβάνε
αυτά τα πλοία στον ορίζοντα που σκάνε,
ταξιδιάρικα πουλιά
απ’ το παντού στο πουθενά ξαναγυρνάνε.

Στην πλατεία Ασωμάτων
απομείναν μοναχοί
των ουράνιων σωμάτων
να μετράνε τη βροχή.

Θα `θελα να `ξερα για που τραβάνε
αυτά τα πλοία στον ορίζοντα που σκάνε,
ταξιδιάρικα πουλιά
απ’ το παντού στο πουθενά ξαναγυρνάνε.

Ταξιδιάρικα πουλιά
απ’ το παντού στο πουθενά ξαναγυρνάνε.