Ήτανε οι αστενείς
βυθισμένοι μες στη δίνη τους
πήγαμε στην κλίνη τους
δε μας ένιωσε κανείς...

Κάτι παραμίλαγαν μες στον πυρετό τους
απαλά χαϊδέψανε τ'αναμμένο μέτωπό τους
όταν ξύπνησαν λουλούδια ήβρανε στην κλίνη τους
μα δε μάθαν ποιος τα πήγε,
δε μας ένιωσε κανείς,
ήταν βλέπεις οι αστενείς.