Η νύχτα μας κοιτάζει μες απ’ τα φυλλώματα των άστρων.
Όμορφη νύχτα, σιωπηλή.
Θάρθει μια νύχτα κι εμείς θα λείπουμε.
Και τότε πάλι θα τραγουδάνε οι αραποσιτιές τ’ αρχαία τραγούδια τους,
οι θερίστριες θα ερωτεύονται πλάι στα δεμάτια,
κι ανάμεσα απ’ τους ξεχασμένους στίχους μας
όπως ανάμεσα απ’ τα κίτρινα στάχυα ένα πρόσωπο νεανικό,
φωτισμένο απ’ το φεγγάρι, θα κοιτάζει, όπως εμείς απόψε,
εκείνο το μικρό ασημένιο σύννεφο
που γέρνει κι ακουμπάει το μέτωπο του στον ώμο τού λόφου.