Το κονυζόχι, το θυμάρι, την αφάνα
και το κυκλάμινο που γίνεται με τον καιρό πιο σκούρο
και το βουνό που παίρνει χρώμα δαγκωμένο μούρο το δειλινό —
Ω Μούσες! Μούσες, θα το ξαναϊδώ;
Αοιδή! Μελέτη! Μνημοσύνη!
Πότε θα δείξει η Αλκυόνα καλοσύνη;
Πότε θα ξαναϊδώ τη Μαγκουφάνα;