Τραβώ ένα δρόμο σκοτεινό, γεμάτο πίκρα και καϋμό
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ,
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ.

Υπόφερα πολλά κι έχω βρεθεί απ’ τα ψηλά στα χαμηλά,
στο άγνωστο τραβώ, στην κατηφόρα του χαμού κατρακυλώ.

Και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ,
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ.

Βαρύς ο δρόμος που τραβώ μα πίσω δεν ξαναγυρνώ
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ,
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ.

Υπόφερα πολλά κι έχω βρεθεί απ’ τα ψηλά στα χαμηλά,
στο άγνωστο τραβώ, στην κατηφόρα του χαμού κατρακυλώ.

Και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ,
και ό,τι και να μού συμβεί, εσύ θα είσαι η αφορμή
που μ’ έκανες και πόνεσα πολύ.