Απ’ της ζωής τη μαύρη καταιγίδα
με γλύτωσες που ήμουν ναυαγός,
η αγάπη σου μού έγινε πυξίδα
και τώρα πια δεν είμαι μοναχός.

Είσαι το λιμάνι μου εσύ
που ζητούσα μέσα στη ζωή,
φάρος μου έγινε η χρυσή καρδιά σου
και άγκυρα μεγάλη τα γλυκά φιλιά σου,
φάρος μου έγινε η χρυσή καρδιά σου
και άγκυρα μεγάλη τα γλυκά φιλιά σου.

Με τράβηξες απ’ της ζωής το κύμα,
με έσωσες που ήταν να πνιγώ,
η αγκάλη σου και τα γλυκά σου χάδια,
μού σβήσαν κάθε πόνο μου φριχτό.

Είσαι το λιμάνι μου εσύ
που ζητούσα μέσα στη ζωή,
φάρος μου έγινε η χρυσή καρδιά σου
και άγκυρα μεγάλη τα γλυκά φιλιά σου,
φάρος μου έγινε η χρυσή καρδιά σου
και άγκυρα μεγάλη τα γλυκά φιλιά σου.