Άστρο ποτέ δε φώτισε
το νυχτωμένο μας το δρόμο,
η μοίρα δεν μάς ρώτησε
και τον σταυρό μάς φόρτωσε στον ώμο.

Όποιος γεννήθηκε φτωχός
θα τρέμει μέσ’ στη μπόρα,
θα τυραννιέται μοναχός
ως τη στερνή του ώρα.

Μας φαρμακώσαν τη ζωή,
τρέμει τ’ αχείλι μας, σπαράζει
και τ’ ανοιξιάτικο πρωί
πότε θ’ αργεί ή γι’ άλλους θα χαράζει.

Όποιος γεννήθηκε φτωχός
θα τρέμει μέσ’ στη μπόρα,
θα τυραννιέται μοναχός
ως τη στερνή του ώρα.