Μια πίκρα μάς ενώνει, μια οργή,
μαύρο το αίμα, βαθειά η πληγή,
άσπρα δε φόρεσε για `μάς η γη,
ξέχασε να `ρθει κι η χαραυγή,
άσπρα δε φόρεσε για `μάς η γη,
ξέχασε να `ρθει κι η χαραυγή.

Αρμύρα στο φιλί και στο ψωμί,
για ένα γέλιο, χίλιοι καϋμοί,
σκάβουν το λάκο μας τον σκοτεινό
όσοι μάς τάξανε τον ουρανό,
σκάβουν το λάκο μας τον σκοτεινό
όσοι μάς τάξανε τον ουρανό.