Κλείστηκα στην κάμαρά μου λίγο να σκεφτώ,
ποιά οργή μ’ έχει κυνηγάει και βαρειά πονώ,
στάχτη όλα έχουν γίνει μέσα στη ζωή
κι είμαι πάντα πληγωμένος βράδυ και πρωί.

Ποια οργή μ’ έχει ρημάξει μέσα στη ζωή,
έρημος, χωρίς αγάπη βράδυ και πρωί,
βράδυ και πρωί.

Κλείστηκα στην κάμαρά μου λίγο να σκεφτώ,
το μαράζι που με τρώει απ’ το χωρισμό,
μ’ άφησες, γλυκιά μου αγάπη, έρημος να ζω,
ποιά οργή μ’ έχει κυνηγάει ψάχνω για να βρω.

Ποια οργή μ’ έχει ρημάξει μέσα στη ζωή,
έρημος, χωρίς αγάπη βράδυ και πρωί,
βράδυ και πρωί, βράδυ και πρωί.