Πικρό ψωμί του τόπου μου,
με δάκρυ ζυμωμένο,
είσαι απ’ το μέλι πιο γλυκό,
μπρος το ψωμί το ξένο.

Μανούλα μου, στην ξενιτιά
ξαστέρωμα δεν έχει,
μα έχει μαύρη συννεφιά
και μαύρο δάκρυ βρέχει,
μα έχει μαύρη συννεφιά
και μαύρο δάκρυ βρέχει.

Μανούλα, στείλε μια ευχή
να ξαναρθώ στο σπίτι,
να λάμψει η αγάπη μου
σαν τον αποσπερίτη.

Μανούλα μου, στην ξενιτιά
ξαστέρωμα δεν έχει,
μα έχει μαύρη συννεφιά
και μαύρο δάκρυ βρέχει,
μα έχει μαύρη συννεφιά
και μαύρο δάκρυ βρέχει.