Στην ανατολή, στη δύση,
κούκλα μου, έχω γυρίσει
μα την ομορφιά σου
και την τσαχπινιά σου
δεν την έχω αντικρίσει
στην ανατολή, στη δύση.

Μα δεν έχεις, φως μου, μόνον ομορφιά,
έχεις χαρακτήρα και καλή καρδιά.

Τώρα ήρθα να σε πάρω
και στεφάνι να σου βάλω,
δεν υπάρχει άλλη
να `χει τόσα κάλη,
όσες γνώρισα στα ξένα,
μια δεν ήταν σαν κι εσένα.

Μα δεν έχεις, φως μου, μόνον ομορφιά,
έχεις χαρακτήρα και καλή καρδιά.