Πλάι μου όταν ήσουνα
όλη η ζωή γελούσε
μπρος στο κατώφλι της καρδιάς
άνθιζε η Άνοιξη για μας,
ο κόσμος ήταν όνειρο,
παιδί που τραγουδούσε.

Τώρα δεν είσαι πλάι μου,
σβήσανε οι ελπίδες
και την θλιμμένη μου καρδιά
την βασανίζει η ερημιά
κι οι πρώτες μου ρυτίδες.

Γύρνα κοντά μου μια βραδιά
έστω κι αν ξαναφύγεις,
όταν θυμόσουν τα παλιά,
τ’ αξέχαστά μας τα φιλιά,
θα σε κρατούσε η καρδιά,
κοντά μου πια να μείνεις.

Τώρα δεν είσαι πλάι μου,
σβήσανε οι ελπίδες
και την θλιμμένη μου καρδιά
την βασανίζει η ερημιά
κι οι πρώτες μου ρυτίδες.