Έρημοι δρόμοι γερμένοι ώμοι
και σπίτια ξένα σαν φυλακές
πριν από λίγο μου `πες να φύγω
και γίναν στάχτη οι Κυριακές
και περπατώ κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ

Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς
μα πιο πολύ με νοιάζει
χωρίς αγάπη που θα πας
στη μπόρα και στ’ αγιάζι

Έρημοι δρόμοι χωρίς συγγνώμη
για μια γυναίκα μεσ’ τη νυχτιά
πριν από λίγο μου `πες να φύγω
σε μια σου λέξη τόση φωτιά
και περπατώ κι ούτε ψυχή να τυλιχτώ.