Ακόμα γυρίζουν στρατιώτες από μάχες που χάθηκαν ακόμα γυρίζουν στρατιώτες από μάχες που κέρδισαν

γυρίζουν σα δίσκος πικ-απ

μαζεύουν τα όνειρα στις γωνιές των δρόμων και τους βάζουν φωτιά

μαλλιά κρέμονται ακόμα και ήλιοι που άσπρισαν
πέφτουν τρίζοντας ο ένας μετά από τον άλλο φεγγάρια τρυπούν ξαφνικά κι από μέσα…
(φεγγάρια —είπα— όχι κουφάρια) …
κι από μέσα βγαίνουν κεφάλια α, να το κεφάλι σου,
αγάπη μου πόσα χρόνια είχα να το ιδώ
α, να το φεγγάρι σου, αγάπη μου πόσα χρόνια είχα να του πιάσω το χέρι

τώρα φεγγάρια δεν έχουν δυο δεν έχουν πέντε,
εκατό χιλιάδες χέρια χάθηκε η αγάπη μου
με τους στρατιώτες κουρασμένους τους ήλιους τα φεγγάρια

βελόνα-καρδιά πώς να παίξει ένα δίσκο

σπασμένο σπασμένο σπασμένο

εδώ και χιλιάδες χρόνια.