Έφευγα στα μάτια δεμένα κουρέλια
κι έσκισα τα πανιά
με ραμμένο το στόμα πληγή
κι έσκισα το στόμα ο Μάρτης σταγόνες πάγο έριχνε στα μάτια μου
και τα μάτια μου γίνανε κόκκινα
είδα το μαύρο γυαλί ν’ αχνίζει
όχι δεν ήταν το γυαλί
μα ένα κορίτσι μαύρο λάμποντας
με ριγμένα τα χέρια το κεφάλι
ανάποδα έγερνε στο χάος
χαμογελώντας το γαλάζιο κι έπεφτε

δεν είχα τύχη.

Δώσε μου λίγο κρεβάτι Ουρανέ
πήρε φωτιά το σπίτι μου
κυλάει κυλάει τρίζοντας
σαν πληγωμένο αμάξι .