Στις δέκα ξεμπουκάρω, γυρίζω το πρωί,
και τις μικρές τις ώρες γλεντάω τη ζωή
στις έντεκα, ταβέρνα σε κάποια γειτονιά
και μιάμισυ με πέντε, ουίσκι και πεννιά,
πεντέμισυ, ντουγρού φουλάρω τη Συγγρού
και πάω για καφεδάκι στο Σίθι, Κολωνάκι.

Όποιος τη νύχτα δεν τη ζει με την αγάπη του μαζί,
όποιος δεν πίνει, δε γλεντάει και δεν τα σπάει
στράφι θα πάει, στράφι θα πάει,
όποιος δεν πίνει, δε γλεντάει και δεν τα σπάει
στράφι θα πάει, στράφι θα πάει.

Στις δέκα, Βαρυμπόμπη, σε φίνο μαγαζί,
στις δώδεκα, σορόπι, στη μία, στου Χατζή,
στις μιάμισυ, Ζαμπέτα, στις δύο Γαβαλά,
για έξαλα συρτάκια και Σέρβικα τρελά
και λιώμα, την αυγή, ο ήλιος μόλις βγει
χαράματα και κάτι, τραβάω για το κρεβάτι.

Όποιος τη νύχτα δεν τη ζει με την αγάπη του μαζί,
όποιος δεν πίνει, δε γλεντάει και δεν τα σπάει
στράφι θα πάει, στράφι θα πάει,
όποιος δεν πίνει, δε γλεντάει και δεν τα σπάει
στράφι θα πάει, στράφι θα πάει.