Χρυσάφι και φως οι ακτές σου
Αγαπημένη πόλη της Κύπρου η πιο μικρή
Τα μελτέμια σου δροσιά και οι ζέφυροι οι βραδινοί
Γαλάζια κύματα να σπάνε λευκές δαντελοποίκιλτες ακτές
Γαλήνη κι όνειρο συνέχεια.
Και ξάφνου αναπάντεχα μια βοή απ’ άκρη σ’ άκρη
Το πόδι τους επάτησαν οι βάρβαροι
Έπεσε η πόλη
Του κατακτητή ασήκωτα βαρύ το πέλμα.