Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
ούτε και `συ έχεις θεό μήτε πατρίδα
μόνο φωτίζεις
στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις

Πονηρέ θεούλη, πατάς εκεί που μας πονάει
και τ’ άλλο πόδι σηκωμένο σ’ ένα τσάμικο
τη φούντα σου τινάζεις
και στην αιώνια ζωή μας κατεβάζεις

Μες στα σκοτάδια της αγάπης μας γυρνάω
μες στα κρυφά σχολειά, αλλοδαπός χαμένος
σε χασισοπαράδεισο
κρατηθείτε να μη πέσουμε στην άβυσσο

Ασκητές μπρος στα προπύλαια στημένοι
αυτοπυρπολημένος άγιος στη Θεσσαλία
όλοι εκστασιασμένοι
κεριά αναμμένα μες στο ντουλάπι, αφορισμένοι

Το τρίτο μάτι ανοίγει κλείνουν τα άλλα δυο
κομπλεξικοί τηλεθεατές στη νιρβάνα του Βούδα
λοβοτομημένοι
από αλλόθρησκους μεσσίες εξαρτημένοι

Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
ούτε και `συ έχεις θεό μήτε πατρίδα
μόνο φωτίζεις
στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις...