Πες μου τι έχεις κόρη μου
και κλαις και μαραζώνεις
κι αυτό που έχεις στην καρδιά
δεν μου το φανερώνεις.

Μανούλα αυτόν που αγαπώ
και βλέπω στα όνειρά μου
ούτε γυρίζει να με δει
και καίγεται η καρδιά μου.

Κόρη μ’ εγώ είμαι η μάνα σου
και πρέπει να με νιώσεις
γιατί είναι κρίμα να χαθείς
σαν το κερί να λιώσεις.

Εγώ μανούλα δεν μπορώ
ποτέ να τον ξεχάσω
κι αν δεν τον πάρω μάνα μου
τα νιάτα μου θα χάσω.

Σε βλέπω πως μαραίνεσαι
κι εγώ φαρμάκια πίνω
αν θα σε φάει ο καημός
για πες μου τι θα γίνω;

Μανούλα αυτόν που αγαπώ
και δεν αντέχω άλλο,
απ’ της αγάπης τον καημό
δεν έχει πιο μεγάλο.